در تمامی كشورهای پیشرفته دنیا با مصارف بالای انرژی الكتریكی و وسعت بالای كشور و همچنین دور بودن نسبی مراكز تولید برق از مصارف آن، فناوری انتقال توان با ظرفیت بالا از چند دهه پیش بكار گرفته شده است. رشد سریع نیاز به انرژی الكتریكی به عنوان حامل اصلی انرژی در رشد صنعت و رفاه اجتماعی و به دنبال آن تولید و انتقال توان در ظرفیت بالا، یكی از پایه‌های مهم رشد و توسعه‌یافتگی كشورها است. هم‌اینك علاوه بر كریدورهای انتقال توان با ظرفیت بالا در داخل كشورها، كریدورهای تبادل انرژی الكتریكی با ظرفیت بالا بین كشورهای هم‌جوار و یا هم‌منطقه ایجاد شده كه خود نقش بسزایی در توسعه تجارت برق در دنیا دارد.
در این میان به خصوص كشورهای نسبتاً پهناور، كشورهای با فاصله نسبتاً زیاد بین مراكز تولید و مصرف و همچنین كشورهای دارای موقعیت ژئوپلیتیكی و راهبردی در تبادلات انرژی الكتریكی با كشورهای دیگر، كاملاً وابسته به فناوری انتقال انرژی در ظرفیت بالا خواهند بود. ایران نیز كشوری است كه از هر سه ویژگی گفته شده در بالا برخوردار است. خصوصاً آنكه یكی از سیاستهای راهبردی كشور، اقتصاد مقاومتی است و نمونه بارز اجرای این سیاست در صنعت برق، توسعه صادرات برق می‌باشد و از سوی دیگر، از ابزارهای لازم برای توسعه صادرات و تجارت برق با كشورها، بكارگیری فناوری انتقال توان با ظرفیت بالا می‌باشد.
به همین دلیل و با درك درست از نیاز كشور به فناوری انتقال توان با ظرفیت بالا، انجام طرح كلان و تهیه اسناد راهبردی و نقشه راه این فناوری و به دنبال آن، تاسیس مركز فناوری انتقال توان با ظرفیت بالا در برنامه‌ریزی وزارت نیرو قرار گرفت. بر این اساس پیشنهاد ایجاد مركز ”توسعه فناوری سیستم‌های انتقال توان با ظرفیت بالا“ توسط پژوهشگاه نیرو در سال 1392 به وزارت نیرو ارائه شد و سرانجام ایجاد این مركز در اردیبهشت ماه 1393 در شورای عالی آموزش، تحقیقات و فناوری وزارت نیرو به تصویب رسید.